Hope Diamond

Διαμάντι της Ελπίδας (Hope diamond)

Η ιστορία του διαμαντιού Hope, ξεκίνησε στην Golconda της Ινδίας, στο ορυχείο Kollur όπου και βρέθηκε. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή. Το 1642 ο Γάλλος κοσμηματοποιός Jean Baptiste Tavernier έφτασε στην Ινδία και το αγόρασε. Τα καράτια του τότε ήταν 112 3/16.

Σε αυτό το σημείο ο μύθος λέει ότι ο Tavernier δεν αγόρασε το διαμάντι, αλλά το έκλεψε από το μάτι ενός Ινδουιστικού αγάλματος. Σύμφωνα πάντα με το μύθο, οι ιερείς του ναού καταράστηκαν το διαμάντι σαν αντίποινα για την κλοπή του.

O Tavernier συνέχισε τα ταξίδια του συλλέγοντας διαμάντια, χωρίς καμία κακοτυχία, μέχρι το 1668 που γύρισε στη Γαλλία, και πούλησε στον τότε βασιλιά της Γαλλίας, τον Louis XIV, όλη του τη συλλογή, η οποία αποτελείτο από το εν λόγω διαμάντι, 44 άλλα μεγάλα διαμάντια, και 1122 μικρότερα διαμάντια. Ο Tavernier χρήστηκε ευγενής και πέθανε σε ηλικία 84 ετών. Ο μύθος λέει ότι πέθανε βίαια από επίθεση άγριων σκύλων, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Το 1673, ο Louis XIV αποφασίζει να κόψει το διαμάντι για να βελτιώσει την λάμψη του. Το νέο διαμάντι ήταν 67 1/8 καράτια και ονομάστηκε Blue diamond of the crown (Μεγάλο διαμάντι του στέμματος). Το 1715 ο Louis XIV πέθανε από γάγγραινα.

Το 1749, Ο δισέγγονος του Louis, Louis XV, διέταξε να διακοσμηθεί το κόσμημα Order of the golden fleece χρησιμοποιώντας το blue diamond, και το Cotede Bretagne (ένα κόκκινο σπινέλι που τότε θεωρείτο ρουμπίνι.).

Το 1791, με τη Γαλλική επανάσταση, το διαμάντι κλάπηκε, και ο κάτοχος του, Louis XV, μαζί με τη γυναίκα του, MarieAntoinette, αποκεφαλίστηκαν. Ο μύθος λέει ότι ο θάνατός τους οφείλετo στην κατάρα.

Το διαμάντι χάθηκε, μέχρι το 1813 όπου εμφανίστηκε με διαφορετικό όμως κόψιμο. Το 1823 αγοράστηκε από ένα κοσμηματοποιό ονόματι Daniel Eliason. Την εποχή εκείνη κανείς δεν ήταν σίγουρος ότι το διαμάντι στην κατοχή του Eliason ήταν το blue diamond της Γαλλίας καθότι πλέον είχε κοπεί στα 44 καράτια.

Το 1824 ήρθε στην κατοχή του Βασιλιά George IV ο οποίος πέθανε το 1830 από αρτηριοσκλήρυνση λόγω των καταχρήσεών του. Μετά το θάνατό του, το διαμάντι πουλήθηκε για να αποπληρωθούν χρέη.

Το 1839 αγοράστηκε από τον Henry Philip Hope από το οποίο και πήρε το σημερινό του όνομα. Το hope έμεινε στην οικογένεια Hope για 70 χρόνια, και προκάλεσε δυστυχία και χρέη σε όλους τους κατόχους του.

Το 1909 Πουλήθηκε στον Pierre Cartier ο οποίος το συμπεριέλαβε σε ένα μενταγιόν με 16 άλλα λευκά διαμάντια.

Το διαμάντι άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες μέχρι το 1949 όπου αγοράστηκε από τον Harry Winston.

To 1958 o Winston δώρισε το διαμάντι στο Smithsonian Institute, και αποτελεί ως και σήμερα μέρος μιας μεγάλης συλλογής διαμαντιών.

Τα θύματα της κατάρας

Jean Baptiste Tavernier
Έκλεψε το διαμάντι από ένα Ινδουϊστικό ναό και τον κατασπαράξανε άγριοι σκύλοι.

Louis XIV (Βασιλιάς της Γαλλίας)
Αγόρασε το διαμάντι από τον Ταβερνιέ και πέθανε από γάγγραινα.

Marquise de Montespan (Ερωμένη του Louis XIV)
Φόρεσε το διαμάντι και σύντομα την παράτησε ο βασιλιάς.

Nicholas Fouquet (Φύλακας των κοσμημάτων του στέμματος)
Φόρεσε το διαμάντι για μια γιορτινή περίσταση, και αργότερα αφορίστηκε, φυλακίστηκε και εκτελέστηκε.

Louis XVI (Βασιλιάς της Γαλλίας)
Κληρονόμησε το διαμάντι και αποκεφαλίστηκε κατά την επανάσταση.

Marie Antoinette (Βασίλισσα της Γαλλίας)
Φόρεσε το διαμάντι και αποκεφαλίστηκε κατά την επανάσταση.

Princess de Lamballe (μέλος της βασιλικής αυλής)
Φόρεσε το διαμάντι και κομματιάστηκε από εξαγριωμένο όχλο

Wilhelm Fals
Ξανά-έκοψε το διαμάντι και τον λήστεψε και τον σκότωσε ο ίδιος του ο γιος., Hendrik.

Hendrik Fals
Αυτοκτόνησε το 1830.

Francis Beaulieu (έμπορος διαμαντιών)
Πούλησε το διαμάντι και πέθανε μέσα στη μιζέρια.

George IV (Βασιλιάς της Αγγλίας)
Ήταν κάτοχος του διαμαντιού και πέθανε μέσα σε βαθιά χρέη.

Henry Philip Hope (Εύπορος Άγγλος τραπεζίτης)
Ήταν κάτοχος του διαμαντιού και πέρασε από πολλές δυστυχίες, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου του μοναχογιού του.

Lord Francis Hope
Κληρονόμησε το διαμάντι και υπέστη ένα σκάνδαλο, ένα δυστυχισμένο γάμο, και οικονομική καταστροφή.

May Yohe (γυναίκα του Francis Thomas Hope)
Φόρεσε το διαμάντι και πέθανε άπορη.

Simon Frankel (Χρηματιστής διαμαντιών)
Αγόρασε το διαμάντι το 1901 και συνάντησε σημαντικές οικονομικές δυσκολίες

Jacques Colot
Τρελάθηκε και αυτοκτόνησε

Prince Ivan Kanitovski
Δολοφονήθηκε από Ρώσους επαναστάτες

Mlle. Lorens Ladue
Δανείστηκε το διαμάντι από τον εραστή της, Ivan, και δολοφονήθηκε από τον ίδιο.

Simon Maoncharides (Έλληνας Χρηματιστής διαμαντιών)
Αγόρασε το διαμάντι και έριξε το αμάξι του σε ένα γκρεμό σκοτώνοντας τον εαυτό του, τη γυναίκα του και το παιδί του.

Habib Bey (Πέρσης έμπορος διαμαντιών)
Κάτοχος του διαμαντιού για σύντομο χρονικό διάστημα. Πνίγηκε σε ναυάγιο γαλλικού ατμόπλοιου το 1909.

Abdul Hamid II (Σουλτάνος Τουρκίας)
Πλήρωσε 400,000 δολάρια για το διαμάντι και έχασε την οθωμανική αυτοκρατορία σε εξέγερση.

Abu Sabir (Υπηρέτης του σουλτάνου)
Γυάλισε το διαμάντι του σουλτάνου και φυλακίστηκε και βασανίστηκε

Zubayda (Η αγαπημένη παλλακίδα του σουλτάνου)
Φόρεσε το διαμάντι και μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου

Kulub Bey (Φύλακας του διαμαντιού του σουλτάνου)
Κρεμάστηκε

Jehver Agha (Υπεύθυνος του θησαυροφυλακίου του σουλτάνου)
Επιχείρησε να κλέψει το διαμάντι και κρεμάστηκε.

Evalyn Walsh McLean (ιδιοκτήτρια)
Αγόρασε το διαμάντι από τον Pierre Cartier. Η πεθερά της πέθανε αμέσως μετά, ο πρωτότοκός γιος της πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα 9 χρονών, ο άντρας της την παράτησε για ένα άλλη, σπατάλησε την περιουσία τους, έπαθε ατροφία εγκεφάλου από τον αλκοολισμό και πέθανε σε ψυχιατρική κλινική, ενώ η κόρη της πέθανε από υπερβολική δόση στα είκοσι πέντε της.

James Todd (Ταχυδρόμος)
Παρέδωσε το διαμάντι στο ινστιτούτο και συνέθλιψε το πόδι του σε δυστύχημα με φορτηγό, τραυματίστηκε στο κεφάλι σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, και κάηκε ολοσχερώς το σπίτι του.