Centenary

Όταν ο Gabi Tolkowsky, αναφέρθηκε το 1988 στο «Διαμάντι της Εκατονταετίας»,είπε. «Aπό τη στιγμή που έμαθα ότι θα είμαι υπεύθυνος για την κοπή του, έγινα άλλος άνθρωπος. Ένας ξένος. Εγώ το κοιτούσα την ημέρα και αυτό με κοιτούσε τα βράδια». Μόνο για την κατασκευή του χώρου όπου ο Tolkowsky θα έκοβε το διαμάντι, στα εργαστήρια της De Beers στο Γιοχάνεσμουργκ, χρειάστηκε ένας χρόνος.

Μια ομάδα, λοιπόν, υπό την καθοδήγηση του αρχιμάστορα Gabi Tolkowsky, άρχισε να μελετά την πέτρα το 1986 . Έπειτα από 154 ημέρες και αφού αφαίρεσε 50 καράτια ο Tolkowsky το παρουσίασε στη διοίκηση της εταιρείας προτείνοντας 13 διαφορετικά σχέδια, ώσπου αποφασίστηκε –και υλοποιήθηκε ένα χρόνο αργότερα– η τελική του μορφή.

Ετσι μετά από 3 χρόνια μελέτης και γυαλίσματος το δημιούργημα ήταν μια αριστουργηματική πέτρα βάρους 273.88 καρατίων. Το μεγαλύτερο καθαρό διαμάντι κορυφαίου χρώματος. Η δομή της πέτρας είχε ως εξής 247 πλευρές (75 στην κορώνα, 89 στο pavilion και 83 στην ζώνη). To διαμάντι Centenary ξεπερνιέται μόνο από το Cullinan Ι και ΙΙ και από το Golden Jubilee. Το όνομα Tolkowsky είναι φημισμένο στον κόσμο των διαμαντιών. Ο θείος του Marcel Tolkowsky, βασιζόμενος σε φυσικές και μαθηματικές αρχές σχεδίασε την μοντέρνα κοπή brilliant η οποία ακόμα και σήμερα φέρει το όνομά του.

Η ακατέργαστη αυτή πέτρα, μήκους περίπου 6 εκατοστών και βάθους 4.5 εκατοστών, ήταν ενδεδειγμένη να αναδείξει άριστα την λαμπρότητά της μέσα από την κοπή του αχλαδιού. Έγιναν διάφορες δοκιμές ώστε τίποτα να μην αφεθεί στην τύχη. Η προσπάθεια αυτή έγινε αιτία να ανακαλυφθούν νέα εργαλεία ανάλογα του μεγέθους της πέτρας. Στα εργαλεία τοποθετήθηκαν αισθητήρες που θα μετρούσαν την θερμότητα που εξέπεμπε η πέτρα κατά το γυάλισμα. Ο λόγος που έκανε αναγκαία την μέτρηση αυτή είναι ότι κατά την διάρκεια του γυαλίσματος είναι κυριολεκτικά υπαρκτός ο κίνδυνος να θρυμματιστεί η πέτρα λόγω εσωτερικού «στρές». Το ρίσκο αυτό αφορά εξίσου πολύ, καθαρές αλλά και με εγκλείσεις που φαίνονται με γυμνό μάτι πέτρες. Η σπανιότητα αυτού του διαμαντιού αφήνει περιθώριο να φανταστούμε την αγωνία των γυαλιστών.

Το αν πουλήθηκε και το πού βρίσκεται σήμερα το «Centenary» δεν είναι γνωστό. Η πολιτική της De Beers είναι να μη δημοσιοποιεί τέτοιου είδους πληροφορίες. Ίσως κάποτε εμφανιστεί σε κάποια δημοπρασία ή σε κάποιο μουσείο, ωστόσο το 1991, όταν το διαμάντι αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στο κοινό, ο τότε αντιπρόεδρος της De Beers, Nicholas Oppenheimer, επιβεβαίωσε ότι ήταν ασφαλισμένο για 100 εκατ. δολ. Ενώ και ο πρόεδρος των De Beers, Julian Ogilvie Thompson, δήλωσε ότι η ασφάλεια που κάλυπτε το διαμάντι ήταν $500.000 το καράτι.