ΝΕΑ

Έρευνες δείχνουν, κατά την ιστοσελίδα του Discovery News, πως ενδέχεται μεγάλες ποσότητες διαμαντιών να επιπλέουν όπως τα παγόβουνα στους ωκεανούς δύο πλανητών του ηλιακού μας συστήματος και συγκεκριμένα στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Η ανακάλυψη αυτή βασίστηκε στο σημείο τήξης των διαμαντιών, το οποίο βοήθησε τους επιστήμονες να καταλάβουν πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα σε κάποιους μακρινούς πλανήτες να βρίσκονται ολόκληροι ωκεανοί από διαμάντια.

Η όλη ανακάλυψη δεν βασίστηκε σε κανένα νόμο των πιθανοτήτων, αλλά σε κάτι πολύ πιο απλό που έχει να κάνει με αυτή καθ’ αυτή την φύση των διαμαντιών. Τα διαμάντια τείνουν να συμπεριφέρονται όπως το νερό όταν εκτεθούν σε υπερβολικά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες. Βέβαια, το οξύμωρο εδώ είναι πως έχουμε ένα πάρα πολύ σκληρό υλικό που δύσκολα μπορεί να λιώσει. Από την άλλη μεριά, όταν ένα διαμάντι βρεθεί σε περιβάλλον με ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, μετατρέπεται σε γραφίτη. Ο γραφίτης, στην συνέχεια, έχει την ιδιότητα να λιώνει και να μετατρέπεται σε υγρή μορφή.

Για να φτάσουν τα διαμάντια στο απαιτούμενο σημείο τήξης χρειάζονται και υπερβολικά υψηλές πιέσεις. Ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός είναι δύο πλανήτες με ατμόσφαιρα όπου επικρατούν υψηλές πιέσει και ανάλογα υψηλές θερμοκρασίες. Οι επιστήμονες, λοιπόν, κατάφεραν να δημιουργήσουν τις ίδιες συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα των πλανητών αυτών. Παράλληλα, χρησιμοποίησαν ένα μικροσκοπικό διαμάντι το οποίο άρχισαν να βομβαρδίζουν με ακτίνες λέιζερ σε ιδιαίτερα υψηλές πιέσεις. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι οποίες θεωρούνται αδιανόητες για το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα της Γης, το διαμαντάκι άρχισε να λιώνει για να μετατραπεί σε δεσμίδα διαμαντιών όταν θερμοκρασία και πίεση επανήλθαν στα κανονικά πλαίσια. Οι επιστήμονες βρέθηκαν μπροστά σε μια άλλη αναπάντεχη ανακάλυψη: η δεσμίδα με τα διαμάντια μπορούσε να επιπλέει με αποτέλεσμα να έχει την ίδια συμπεριφορά με το νερό.

Τέλος, κατά τους ερευνητές η ύπαρξη ολόκληρων ωκεανών από διαμάντια σε Ποσειδώνα και Ουρανό μπορεί να εξηγήσει την φύση των ασυνήθιστων μαγνητικών πεδίων που παρουσιάζουν. Δηλαδή, οι μαγνητικοί πόλοι των πλανητών αυτών δεν συμπίπτουν καθόλου με τους γεωγραφικούς τους πόλους – όπως γίνεται στην Γη.